Mt Aso-san

He mensen,

Zoals beloofd iedere dag een update en tot nu toe dus nog een 100% score!! Yee!!!!

We hadden gister het plan gemaakt om naar Mt Aso te gaan. Dat is een actieve vulkaan met daarom heen dode vulkanen op ongeveer 2,5 uur treinen hier vandaan. Netjes de treinen uitgezocht en om een beetje op tijd bij Mt Aso te zijn ging de wekker al om 6 uur. Dag chill ritme!

Na ongeveer 2 uur getreind te hebben hadden we een deja vu moment. De trein reed achterwaarts weer terug! Hadden we het station gemist? Nee toch? Volgens de planning moesten we nog een half uur. Als snel kwamen we er achter hoe de vork in de stel stak. (Of hoe de Japanse stokjes in de noedels steken ofzo.) We moesten de berg op met de trein en blijkbaar moest dit zigzaggend. De trein is twee keer van richting veranderd om zo over een relatief korte afstand best hoog te komen! Best grappig om mee te maken :D

Tot nu toe ging er dus nog niks fout. Na keurig op tijd bij Mt Aso aangekomen te zijn wachtte ons een tweede verrassing. Mt Aso blijkt op dit moment vrij te actief te zijn en dan met name zijn darmen... Giftige dampen vol met SO2 (jep, rotte eieren..) werden door de vulkaan uitgescheiden en door de wind precies in de richting van de wandelpaden gestuurd.

Wat een teleurstelling! Twee en een half uur treinen om op de rand van de vulkaan (voor we in de krater konden kijken) terug gestuurd te worden. Gelukkig waren we al ingelicht dat we misschien de berg niet op konden en hadden we een alternatieve route. Helaas alleen berg af, maar beter dan niets! Deze afdaling bleek een groot avontuur te worden. Betegelde paden vonden we voor mietjes en al snel zochten we de grasvelden, struiken en heuvels naast het pad op. (wat soms voor verrassingen zorgde, zoals een afgrond van 10 meter of het pad dat een andere richting op gegaan was.)

Achteraf bleek deze route een erg mooi uitzicht te geven op het landschap en doordat we ons niet aan het pad hebben gehouden hebben we ook echt gewandeld! (we zijn beide niet schramloos gebleven..)

Halverwege de afdaling naar het station zou er een tweede wandelroute zijn. We dachten een pad te zien dat het bos in leidde. Dit klopte! Maar het was het pad niet. Avontuurlijk als we zijn stonden we honderd meter ver in een bos zonder pad. In plaats van de verstandige beslissing te nemen en terug te gaan naar de weg om het goede pad te zoeken, zijn we door gelopen! We wisten immers in welke richting de weg zou moeten liggen en de zon zou een goed orientatie punt zijn!

Gelukkig bleek ons richtingsgevoel redelijk te kloppen. (ondanks dat we na 400m de zon niet meer zagen) Een klein probeem was wel dat er geen pad was en dat het bos niet geheel vlak en obstakelloos was. Na een half uurtje stress zagen we weer iets dat door de mens was gebouwd: Stroomleidingen en het wandelpad. JEEE! Gered! NOT. Tussen ons en het pad lag een klein beekje van 3 meter diep. Om bij het pad te komen moesten we er wel door heen, dus zo gezegd, zo gedaan. Zonder moeite stonden we in de sloot. Eruit komen bleek lastiger. Een vieze broek en een paar schrammen later, is het ons met behulp van een paar bomen toch gelukt om "heel" uit het bos te komen. (Daarnaast schudden we nog steeds souveniertjes uit onze broek, van die plakkerige dingen met weerhaken)

Natuurlijk hebben we al onze avonturen vast gelegd op camera. Omdat we maar één camera bij ons hadden en Jeroen ook wel eens op de foto wil, besloten we wat vaker af te wisselen als fotograaf. Dit is best redelijk gegaan (zie fotos), op het feit na dat Jeroen nog niet helemaal gewend is om in de spotlight te staan. De zon bleek een lastig obstakel. Een vaak onnatuurlijke pose en dichtgeknepen ogen waren het resultaat. Morgen gaan we naar Nagasaki, waar Jeroen een tweede kans krijgt om wat vaker (schappelijk) op de foto te komen en waar we als het goed is wat Nederlandse geschiedenis kunnen vinden!

Groeten van twee vermoeide Japangangers.